Jak se pościelisz, tak się wyśpisz

Żyjemy w dobie internetu, jesteśmy coraz lepiej wyedukowani. Demokrację widać wszędzie, każdy prezentuje swoje poglądy. Nie zawsze się z nimi zgadzamy, czasem nas obrażają, czasem pozbawiają złudzeń. W zamian mamy możliwość uczestniczyć w życiu społecznym i je kreować. Małe społeczności chcą decydować o losie swoich małych ojczyzn. Kiedy czują, że to jest ich udziałem są dumne i odpowiedzialne. Odpowiedzialność zaś skłania ludzi do odpowiadania za swoje czyny.

Każdego roku wczesną wiosną od kilku lat w naszej wsi odbywa się Wielkie sprzątanie. Wszyscy mieszkańcy bez względu na wiek, wykształcenie czy płeć zakładają rękawiczki, biorą worki i ruszają w różne zakamarki, aby pozbierać śmieci i wywieź w miejsce ich przeznaczenia.

Jest to fajna akcja. Dzieci wspólnie z rodzicami dbają o wizerunek swojego domu i swojej okolicy. Po każdej akcji, kiedy leży wielka sterta śmieci zapakowanych w workach, wszyscy mają poczucie spełnienia obywatelskiego obowiązku i wychowania młodego pokolenia w poszanowaniu przyrody i środowiska. Chciałoby się powiedzieć och, jak wspaniale. Można poprzez swoje czyny pokazać co jest właściwe, nie nakazując, nie karcąc, ale pracując, wspólnie pracując. Nie zawsze jednak wychowanie bezstresowe jest właściwie rozumiane przez rodziców. Niedawno usłyszałam historyjkę, która jest smutna. Oto ona: Piękny słoneczny dzień, środek Wrocławia, wiosna w pełni, drzewa kwitną całą paletą barw, trawa zielona, okolica urokliwa. I oto w tej scenerii widok następujący. Idzie mama z dzieckiem. W pewnej chwili maluch zirytowany wrzeszczy, że chce honorowo iść do toalety. Co robi mama? Zatrzymuje się i na zielonym dywaniku z trawy ściąga majtki maluchowi, obciera go i wszystko to zostawia w środku miasta na zielonym skwerku i oddala się. Jeśli tak będziemy postrzegać bezstresowe wychowanie, to już mi żal tego pokolenia. Mam nadzieję, że to sprawa incydentalna i nie dotyczy wielu rodziców.

W dobie komputerów, nowoczesnych technologii znowu mam wrażenie jakbyśmy dopiero co zeszli z drzewa. Te dwie krótkie historie pokazują różne postawy. Można je prezentować niezależnie od miejsca zamieszkania. Zanim podejmiemy jakiekolwiek działania, pomyślmy o reperkusjach.