Idą święta ...

Okres świąt Bożego Narodzenia to okres gorączkowych zakupów, prezentów i jeszcze raz prezentów. Czasem się zdarza, że oprócz prezentów nie ma nic, jest pustka. Rodzi się pytanie jak ją wypełnić? Co jest naprawdę ważne? Jak przeżyć ten niezwykły czas? I jak się nie pogubić w tej codziennej bieganinie i krzątaninie?

A to mój przepis na święta. Pamiętajmy zawsze o drugim człowieku. Pamiętajmy o rodzinie. Jeśli jesteśmy przy niej to budujemy więź i relacje. Jeśli nie mamy czasu dla najbliższych, to pamiętajmy, że oni też, nie będą mieli czasu dla nas wtedy, gdy my będziemy tego potrzebowali. Zawsze można zacząć budować trwałą więź. Dlatego zacznij świętować z dzieckiem kiedy jest małe i towarzysz mu na każdym jego etapie.

Zadajmy sobie takie pytanie: jak przeżywać święta? Odpowiedź jest złożona i wielopłaszczyznowa.

1. Poprzez piękno kolęd. Najlepiej kolędy brzmią kiedy je śpiewamy z całą rodziną przez cały okres Bożego Narodzenia. Kolędy i pastorałki powinny nam towarzyszyć w kuchni, przy stole, wszędzie. Uczymy wtedy młode pokolenie pięknej tradycji i w ten sposób ona nie zanika.

Kiedy byłam dzieckiem to byłam kolędnikiem. Wtedy nauczyłam się śpiewać kolędy i znam ich dużo. Być kolędnikiem to niezwykłe przeżycie. Kolędowanie to jest opowieść na inny artykuł.

2. Poprzez piękno zapachów z kuchni. Święta zaczynamy wieczerzą wigilijną. I znowu pojawia się tradycja. Przygotowujemy wspólnie potrawy. Robimy wspólnie wypieki. Każdy rejon kraju ma wiele do zaoferowania. Może należałoby odkurzyć stare książki kucharskie i sięgnąć głębiej w tradycję. Polska tradycja kulinarna związana ze świętami jest rozległa i różnorodna. Zawsze można dla siebie znaleźć odpowiednią potrawę, która będzie smakować. Nie bójmy się nowych potraw, otwórzmy się na nowe smaki.

3. Poprzez pomaganie sobie wzajemnie. Nie chodzi o to żeby być perfekcyjną Panią domu. Nie chodzi o idealny porządek i ład w domu i wokół niego, ale o coś więcej.

4. Poprzez wspólne biesiadowanie. Przy wigilii porozmawiajmy o starym roku, o nowym roku, o planach. U moich rodziców na wigilii zawsze omawiano płodozmian czyli na którym polu co będzie posiane lub posadzone. Chodziło o właściwe następstwo roślin po sobie. Rodzice planowali, a ja z rodzeństwem przysłuchiwałam się z uwagą.

Apropos wspólnego biesiadowania opowiem Wam wspaniałą historię. Tydzień temu mieliśmy wioskową wigilię. Każdy przygotował jakąś potrawę. Wspólnie śpiewaliśmy kolędy i pastorałki z zespołem Zbyrcok. Był opłatek, którym się łamaliśmy i życzenia zwyczajne i niezwykłe. Były łzy wzruszenia kiedy podchodziliśmy do siebie, bo odkrywaliśmy siebie na nowo i burzyliśmy mury, które narosły pomiędzy nami przez cały rok , a czasem latami. Ale większość wsi przyszła i dała też świetny przykład swoim dzieciom. No i był Mikołaj ze Śnieżynką. Przyjechał znienacka i odjechał znienacka.

W czasie rozdawania prezentów podchodzi do mnie mały Miłosz bardzo przejęty i pyta. A u nas na wigilii są dzieci z Australii i oni nie mówią po polsku i jak się dogadają z Mikołajem i Śnieżynką. A ja odparłam: Mikołaj mówi we wszystkich językach świata, więc da sobie radę. I rzeczywiście tak też się stało. Miłosz był wyraźnie zaskoczony i zadowolony, że Mikołaj ze Śnieżynką tak sobie dobrze poradzili.

Inny epizod z wigilii.

Podchodzi do mnie mała Emilka i mówi mi: Pani Irenko bardzo się cieszę, że tutaj w karczmie był prawdziwy święty Mikołaj, bo u mnie w domu był Mikołaj oszust. Rodzice Emilki aż zaniemówili. Zdziwiona pytam, dlaczego oszust? Bo do mnie do domu przyszedł przebrany tata za Mikołaja i to było oszustwo. Wszyscy wybuchnęli śmiechem, a tata Emilki lekko zarumieniony, był wyraźnie zawstydzony, że go dzieci rozszyfrowały i czar prysł.

5. Poprzez zapraszanie na wigilię osób spoza rodziny.

Od kilku lat mamy w naszej parafii zwyczaj zapraszania na wigilię podopiecznych z Wojewódzkiego Centrum Psychiatrii. Rozmawiałam z wieloma rodzinami, które podjęły się takiej misji i muszę wyznać, że dla każdej strony jest to olbrzymie przeżycie. Wigilia miała wtedy niezwykły charakter, a każda osoba była ubogacona.

6. Poprzez Pasterkę czyli mszę świętą o północy. Wspólne śpiewanie kolęd o północy, w licznym gronie i w scenerii mnóstwa światełek daje silne przeżycie.

Niestety są tacy, którzy tylko raz w roku biorą udział w takim wydarzeniu. Nazywa się ich roczniakami bo raz w roku idą do kościoła.

7. Poprzez dekoracje. To jest element, który może połączyć pokolenia. Wspólne dekorowanie, wspólne robienie ozdób to kolejny przykład na tradycję rodzinną i silną więź. Takie obrazki z dzieciństwa pozostają w naszej pamięci. Zawsze można ubogacić ozdoby, wymyślić nowe motywy, nowe aranżacje. Możliwości jest niesłychanie wiele. Trzeba znaleźć dla siebie swoją niszę.

Inny przykład: W tym roku robimy w naszej wsi dwie szopki. Jest to duże wyzwanie szczególnie dla Panów, ale za to jaka satysfakcja.

8. Nie zapominajmy o kartkach i listach z życzeniami. One ciągle są ważne. Kartka to trwały ślad świąt. Trzeba ją kupić, napisać, nadać na poczcie i wysłać w świat. A potem leży na lodówce, na kredensie i przypomina nam naszych przyjaciół i naszą rodzinę.

I na koniec puenta:

"Rodzicki powiem Wam, że odwaliliście kawał dobrej roboty ze świętami i klimatem świąt przez całe nasze życie. Jak słucham znajomych, jak w ogóle nie czują tego i nie lubią tej otoczki. Dla mnie święta Bożego Narodzenia to najpiękniejszy i najbardziej klimatyczny czas w roku. A tu z każdej strony słyszę ludzi, którzy nie lubią świąt, bo nigdy u nich się tego nie przeżywało w żadnym stopniu. O dziwo nawet u ludzi, którzy mają normalne pełne rodziny"

.

Kiedy po latach otrzymacie od dzieci taką wiadomość to będzie to najlepsze i najpiękniejsze świadectwo życia.

Wesołych Świąt!