Zima w domku pod Śnieżnikiem, czyli Wielkie Odśnieżanie Leśniczego.

W tytule jest zima i jest Śnieżnik czyli zapowiada się mroźno i biało. Śnieżnik, który jest śnieżny z samej nazwy i każdy kto go choć raz odwiedził to rozumie, że nazwa nie jest przypadkowa. 
Opowiem Wam pewną historię, która miała miejsce u stóp Masywu Śnieżnika w leśniczówce w Kamienicy. Historia ta po przeczytaniu u wielu osób będzie kojarzyła się z historią pn. domek w Karkonoszach: https://www.youtube.com/watch?v=AkuxrKmuaxQ. 

W styczniu 2019 roku wyjechałam do Wrocławia na rodioterapię do Centrum Onkologii pozostawiając w Kamienicy dwóch super samców, czyli mojego męża i teścia.

Obaj od lat zaprawieni w bojach z zimą.

Wyjechałam pełna spokoju. We Wrocławiu czasem pojawił się biały puszek,

ale w zasadzie drogi były czarne, a trawniki zielone. Nie mogłam uwierzyć, że tak skrajnie różne obrazy pojawiają się w tym samym czasie w jednym regionie.

Z sytuacją w Kamienicy byłam na bieżąco. Po pierwsze dlatego, że mój mąż co rano raczył mnie smsem z nowościami u stóp Śnieżnika okraszonym zdjęciem, a po drugie dlatego, że co weekend wracałam do mojej ukochanej Dolinki. (Wrocław jest bardzo piękny, ale to w Kamienicy jest moje serce).

Śnieg sypał dzień za dniem, a "sytuacja wokół domu" klarowała się i biało, i ponuro ( w zależności z jakiego punktu widzenia popatrzymy na tą historię). Na początku było pięknie i wesoło. Jednak dzień za dniem (co było do przewidzenia), wokół domu powstawały białe okopy, a kto walczył -wiadomo. Front na tej wojnie był atmosferyczny i to on przynosił opady.

GRUDZIEŃ 2018

"LEKKI BIAŁY PUCH"

Ucieknijmy jednak na moment z tej historii i wróćmy wspomnieniami do... ... grudnia 2018 roku, kiedy to rozpoczęła się zima. Pierwsze dni grudniowe i od razu pojawił się śnieg. Był lekki jak puch, długo unosił się w powietrzu i powoli, majestatycznie opadał wprost pod nasze stopy. Ach, jaka była radość i jakie doznania. Marzyliśmy wtedy, żeby śnieg utrzymał się do świąt Bożego Narodzenia... I rzeczywiście - marzenia się spełniły, święta były przepełnione miłością, w zimowej okrasie. Jak miło było spoglądać przez okno za pierwszą gwiazdką kiedy cały świat otulony był białą pierzynką. W Sylwestra żegnaliśmy Stary Rok oczywiście w scenerii zimowej i witaliśmy Nowy Rok 2019

w takim samym śnieżnym obrazie. Było cudownie, lekki mróz, żadnych powiewów wiatru.

Cisza mącona toastami, wiwatami i głośną muzyką.

STYCZEŃ 2019

"BIAŁA WOJNA" Przyszedł styczeń 2019 roku i zaczęła się „Biała wojna”. Każdy kolejny dzień przynosił coraz obfitsze opady śniegu. Na początku miesiąca mąż ochoczo wyprowadził z garażu odśnieżarkę. Odpalał ją, odśnieżył podwórko. Był dumny i zadowolony ze swojego dzieła. Wracał do domu nieco zmęczony, ale jak na prawdziwego samca i głowę rodziny - z satysfakcją i przeświadczeniem, że rozprawił się z zimą. Mijały dni, kolejne śnieżne dni. Ranki przestały być satysfakcjonujące, a zaczęły się stawać coraz bardziej uciążliwe. Odśnieżarka nie dawała rady. Każde wyjście powodowało tworzenie się coraz wyższych tuneli, drżenie rąk od wysiłku i zalewnie twarzy potem.

Na buzi męża rysował się grymas złości, a później zwątpienia

czy kiedyś nastąpi koniec odśnieżania.

Pewnej nocy spadło tyle śniegu, że nie można było wyjść z domu... Na początku wpisu wrzuciłam Wam link do opowieści o tym, jak wyglądała wojna ze śniegiem w domku w Karkonoszach.

No cóż...

Nic dodać, nic ująć.

Pozostaje mi jedynie zbić im piątkę za doskonałe zobrazowanie tego białego szaleństwa. Tym razem jednak "białe szaleństwo" oznacza bardziej odejście od zmysłów, niż zabawę.

KONIEC HISTORII? Kiedy bandy osiągnęły prawie 2 metry przestało padać. I tu zakończę dzisiejszą historię, chociaż ona się wcale nie kończy. Zima trwa w najlepsze, a przecież dopiero mamy 4 lutego.

Uzbrajamy się zatem w łopaty, swetry i... cierpliwość.

Pozdrawiam z zasypanego Domku w górach

Jarzębinka Morawska